Nowenna do Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus
Wezwanie Litanijne do św. Teresy od Dzieciątka Jezus:Święta Tereso od Dzieciątka Jezus, módl się za nami
Ukochane dziecię Ojca Niebieskiego,
Oblubienico Jezusa,
Czysta Gołąbko Ducha Świętego,
Wybranko Najświętszej Maryi Panny,
Wierna Córko Wielkiej Teresy,
Chlubo i ozdobo Karmelu,
Anielska siostro nasza,
Wspomożenie duchowieństwa,
Orędowniczko dzieci,
Patronko sierot,
Patronko przystępujących do pierwszej Komunii Świętej,
Patronko chcących się oddać Bogu,
Miłościwa lekarko chorych,
Opiekunko ubogich i nieszczęśliwych,
Opiekunko misji,
Opiekunko żołnierzy,
Matko dusz wielu,
Można cudotwórczyni,
Cnót bohaterko,
Kielichu błogosławieństwa,
Wzorze dziecięcej ufności w Bogu,
Słodkie kwiecie ścielące się pod stopy Jezusa,
Całopalna ofiaro miłości,
Jasny promyku niebios,
Niewinny pierwiosnku Boga,
Święta Tereso, której niebem jest dobrze czynić na ziemi,
racz spuścić na nas obfity deszcz różany łask Jezusowych.
Módlmy się:
Boże, Ojcze najświętszy, Ty przygotowujesz swoje Królestwo dla pokornych i dzieci: spraw, abyśmy krocząc z ufnością małą drogą Św. Teresy mogli dojść do oglądania Twojej piękności i chwały. Przez Twego Syna Jezusa Chrystusa, naszego Pana, Amen.
DZIEŃ PIERWSZY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: OJCIEC I SYN
Jezus Chrystus jest zawsze Synem Swego Ojca niebieskiego, zawsze jest Dzieckiem Jego: w łonie dziewiczym Niepokalanej, w twardym żłobie i stajni, na wygnaniu i w Nazarecie przy warsztacie i pracy ręcznej, w nauczaniu i apostolstwie, w wieczerniku i w Ogrójcu, na Taborze i na Golgocie, na krzyżu i w grobie. I nie kończy się ze śmiercią: jest On, Jezus, Dzieckiem Swego Ojca w zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu i na prawicy Ojca swego. Ten sam Jezus, Syn Boży, wczoraj, dziś, jutro i na wieki – ´´Syn Mój najmilszy w którym upodobałem sobie.´´
Więc kiedy mowa o dziecięctwie, to na pierwszy plan wysuwa się nie samo dziecięctwo, ale Boskie Ojcostwo. Ojcze nasz, który jesteś w niebie, święć się Imię Twoje, bądź Wola Twoja.
Od Ojca w niebiosach pochodzi i rodzi się dziecko na ziemi. Dzieli się Ojciec niebieski z tym dzieckiem swoją naturą przez łaskę uświęcającą, która jest uczestnictwem w Jego naturze, rozwija to życie łaski przez cnoty: wiary, nadziei i miłości, doskonali je przez dary swego Ducha Najświętszego.
DZIEŃ DRUGI
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: POKORA
Stać się małym, znaczy stać się pokornym. Samo poznanie swej niemocy i niewystarczalności to jeszcze nie pokora, diabeł poznaje swą nędzę, a jest duchem pychy i przeklina pokorę.
Być małym, mówi św. Teresa, to nie przypisywać sobie cnoty, którą się praktykuje, myśląc, że jesteśmy zdolni z siebie do czegoś dobrego, lecz jest to uznanie, że Bóg kładzie skarb cnoty w ręce swego dziecka, by go używało … Zawsze jednak skarb pozostaje własnością Boga. Wreszcie być małym, to znaczy nie zniechęcać się z powodu upadków, bo dzieci często upadają, lecz są za małe, by uczynić sobie krzywdę.
Dla pokornego Bóg gotów jest poruszyć świat cały! Czyż nie uczynił tego dla „MAŁEJ” z Lisieux?.. Wykradła ona sekret świętości z Serca Bożego: ´´Uczcie się, że jestem cichy i pokornego serca.´´ Wyśpiewała ona dzieje swej duszy na nutę Magnificat swojej Matki Niepokalanej. Stąd więcej nas pociąga maleńkość, pokora Teresy niż jej dziewicze kolory. To też mogła o sobie napisać: ponieważ byłam małą i słabą, Jezus zniżył się do mnie i uczył mnie słodko sekretów swojej miłości. Tak więc pokora jest kluczem do królestwa dziecięctwa duchowego.
DZIEŃ TRZECI
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: UBÓSTWO
Drugi rys dziecięctwa św. Teresy to ubóstwo, które jest bogactwem dziecka. Ono nic nie może, nic nie nabędzie i nie zarobi. Żyje z tego, co dostanie, bo wszystko co ma, należy do rodziców. Daje się dziecku wszystko, bo nic nie ma, nic zarobić nie może. Pierwsza cecha dziecięctwa wskazywała na pokorę: niczym jestem, druga wskazuje na ubóstwo: nic nie mam. Wszystko czym jestem i co mam od Boga mam.
Takie rozumienie i rzeczywistość stanu dziecka przeniesione w praktykę życia nadprzyrodzonego jest prawdziwym bogactwem duszy. Jestem niczym – tak mówi dusza do Boga, do Ojca w niebiosach. Tyś jest moją Mocą i Wszechmocą. Nic nie mam, Ty jesteś moim bogactwem!
Dziecko idąc w drogę nie może się obciążyć bagażami, musi biec swobodnie. Pokora i ubóstwo to najpewniejsza droga za Boskim Dzieciątkiem, które w drodze na Kalwarię opuściło wszystko i wyniszczyło siebie.
DZIEŃ CZWARTY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: UFNOŚĆ
Pokora, ubóstwo ducha rodzi się z wiary, która mówi, że Bóg jest wszystkim, a ja niczym, że Bóg jest bogactwem, a ja nic nie mam: stąd Bóg z mego nicestwa może wyprowadzić wszystko, co mu się podoba, i z mojego nieposiadania niczego może mi dać nie tylko łaskę jako udział w tym, co posiada ale może mi dać Siebie w całkowite posiadanie. Z uznania tej nicości i ubóstwa wypływa jak ze źródła nadzieja, która jest pełnym pewności oczekiwaniem, że z łaską Boga osiągniemy nasze największe dobro i naszą największą szczęśliwość - Boga samego jako dobro ostateczne, ale także otrzymamy od Niego wszystkie środki naturalne i nadnaturalne, które do urzeczywistnienia tego najwyższego dobra będą nam konieczne czy pożyteczne. Fundamentem tej nadziei jest dobroć i miłosierdzie Boga, Jego wszechmoc i Jego wierność w obietnicach.
´´Czy jest ktoś między wami, kto dałby synowi swemu kamień, gdy go prosi o chleb?..´´
DZIEŃ PIĄTY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: MIŁOŚĆ
Deus Caritas est – Bóg jest Miłością. Ponieważ jesteśmy Jego dziećmi, a On dobrocią i Miłością nieskończoną, stąd nie spuszcza z nas oka, Jego Opatrzność Ojcowska przejmuje się najdrobniejszymi szczegółami naszego życia…
Wzorem naszego dziecięctwa jest Dziecięctwo Jezusowe. On jest Pierworodny w tym zrzeszeniu dzieci Bożych, On najmilszy ze wszystkich, On głową tego dziecięctwa, Syn Boży, Bóg z Boga, ale również Syn Człowieczy. Cała pełnia Bóstwa w Nim mieszka i z Jego pełności wszyscy bierzemy; przez Niego i z Nim, i w Nim jest temu Ojcu w Duchu Świętym wszelka cześć i chwała.
Zaczyna się Jego dziecięctwo od wyniszczenia i posłuszeństwa, a kończy się na krzyżu w wykonaniu Woli Ojca i ofiarnej Miłości: Wykonało się. Dlatego siedzi na prawicy Ojca, a z Nim razem dzielą Jego królestwo i dziedzictwo wszyscy, którzy na wzór Jego stali się synami Bożymi.
Miłość jest królową wszystkich cnót i kieruje je ku Bogu jako ostatecznemu celowi. Ona jedna wchodzi do nieba i na łonie Trójcy Najświętszej zajmuje naznaczone miejsce, zawiera z Trzema Osobami Boskimi niepojęty związek przyjaźni!…
DZIEŃ SZÓSTY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: AKT OFIAROWANIA SIĘ ŚW. TERESY MIŁOSIERNEJ MIŁOŚCI BOGA
Święta Teresa na szczyty miłości wspina się nie mocą własną, ale całkowitym powierzeniem siebie Miłosierdziu Bożemu. Dąży ona do doskonałości przez miłość i przez cnoty z miłością złączone. A jednak – choć od trzeciego roku życia nie odmówiła nic Panu Jezusowi, choć nie cofała się przed żadną ofiarą, choć umiała żyć wielkodusznością i zaparciem się siebie, to przecież w tym dążeniu i pracy nie opierała się na sobie, ale jedynie na Bogu.
Biorąc miłość Boga brała miłosierdzie, a oddając miłość składała Miłości Miłosiernej ofiarę z siebie. W tej miłości znalazła ona swoje POWOŁANIE. Było w jej duszy jakby morze ciągle żywe i falujące. Przypływ i odpływ: Przypływ to Boska Miłość Miłosierna, przypływająca do jej wnętrza jak do wybrzeża ludzkości: z jej serca zaś był ciągły odpływ tejże miłości jako ofiara dla Miłości Miłosiernej, zebrana ze wszystkich fal morza miłości.
Powierzyć się bez zastrzeżeń Woli Bożej, zdać się na Boga – obok ofiarowania się Miłości Miłosiernej jest formą najpełniejszą Dziecięctwa duchowego.
WOLA OJCA! Miłość Boga - życie tą Miłością a spełnienie Woli Ojca to jedno.
DZIEŃ SIÓDMY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: TWÓRCĄ DROGI DZIECIĘCTWA DUCHOWEGO JEST JEZUS CHRYSTUS
Dziecięciem się narodził i od dziecięctwa rozpoczął swoją drogę. Uświęcił On wiek dziecięcy i dziecięctwo swoje pokorą i posłuszeństwem, prostotą i miłością. Dzieje Jego dziecięcych lat to najpiękniejsza karta Ewangelii.
Swoją publiczną działalność zaczyna od chrztu pokuty, a na widok tego aktu pokory Bóg Ojciec z nieba ogłasza Go Synem swoim i Duch Święty zstępuje na Niego. Piotr nazywa Jezusa Synem Boga żywego na Taborze, gdy Jezus odsłania uczniom swoją chwałę, a głos Ojca nazywa Go Synem najmilszym i każe Go słuchać. Przy śmierci na krzyżu jak Dziecko powierza Ojcu swą duszę.
Święta Teresa od Dzieciątka Jezus ma ten przywilej, że przedstawia nam świętość w wyrazie prawdziwie ewangelicznym, zdejmując z niej wszystkie naleciałości, w które ją odział duch ludzki w ciągu wieków. Jeden z uczonych teologów powiedział o Świętej, że odwaliła nam zawaloną drogę do nieba.
Święta Teresa od Dzieciątka Jezus swoim życiem i swoimi pismami, szczególnie w dziejach duszy, pokazała nam, drogę do świętości, którą sama nazywa małą drogą dziecięctwa duchowego.
DZIEŃ ÓSMY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: OFIARA
Podobało się Jezusowi, Mistrzowi serc czystych, wcześnie pouczyć swą małą ofiarę i pokazać jej, że jedyna droga, która prowadzi do ogniska miłości, to oddanie się dziecka, które zasypia spokojnie w ramionach Ojca.
Droga dziecięctwa, na pozór najłatwiejsza, w rzeczywistości jest ciasną drogą i wąską bramą ewangeliczną prowadzącą do Królestwa, wymagającą całkowitego zaparcia się siebie. Z drugiej strony ma w sobie tyle wdzięku i delikatności, że zachwyca maluczkich tego świata, a zakryta jest przed mądrymi. Maluczcy, dlatego że maluczcy, tą drogą idą i przez bramę z łatwością przechodzą: wielcy zaś, dlatego że są wielkimi i szerokimi w pysze swojej na szerokiej drodze, na zatracenie spieszą.
O Jezu, prosimy Cię, abyś raczył zwrócić wzrok Twój na wielką liczbę dusz małych i byś wybrał na tym świecie cały legion ofiar godnych Twojej miłości.
DZIEŃ DZIEWIĄTY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: APOSTOLSTWO DZIECIĘCTWA
Ktokolwiek przeczyta albo usłyszy o apostolstwie dziecięctwa, a nie ma jasnego pojęcia, czym jest to dziecięctwo, z niedowierzaniem odniesie się do takiego apostolstwa. Wszak dzieci nie głoszą kazań ani nie przepowiadają Ewangelii…
Życie dziecięctwa jest najpłodniejszym apostolstwem, któremu Ojciec Niebieski daje siłę a serce ludzkie oprzeć się nie może. Takie apostolstwo przyniósł Syn Boży, dziecię Ojca: ´´Przyszedłem ogień rzucić na ziemię, i jakże pragnę aby on zapłonął!´´ Zamknął dzieło swego apostolstwa w miłości, ukochał Ojca i ukochał braci i złożył dowód miłości w całkowitej ofierze ze siebie.
Tak to rozumiała Święta Teresa. Rozumiała, że miłość zamyka w sobie wszystkie powołania, wypełnia wszystkie czasy i miejsca, bo jest wieczna. Przez miłość więc uskuteczni wszystkie powołania: ´´Znalazłam moje powołanie. Moim powołaniem jest Miłość.Znalazłam moje miejsce w Kościele. W SERCU, KOŚCIOŁA, MEJ MATKI, BĘDĘ MIŁOŚCIĄ!´´
Boże, Ojcze najświętszy, Ty przygotowujesz swoje Królestwo dla pokornych i dzieci: spraw, abyśmy krocząc z ufnością małą drogą Św. Teresy mogli dojść do oglądania Twojej piękności i chwały. Przez Twego Syna Jezusa Chrystusa, naszego Pana, Amen.
DZIEŃ PIERWSZY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: OJCIEC I SYN
Jezus Chrystus jest zawsze Synem Swego Ojca niebieskiego, zawsze jest Dzieckiem Jego: w łonie dziewiczym Niepokalanej, w twardym żłobie i stajni, na wygnaniu i w Nazarecie przy warsztacie i pracy ręcznej, w nauczaniu i apostolstwie, w wieczerniku i w Ogrójcu, na Taborze i na Golgocie, na krzyżu i w grobie. I nie kończy się ze śmiercią: jest On, Jezus, Dzieckiem Swego Ojca w zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu i na prawicy Ojca swego. Ten sam Jezus, Syn Boży, wczoraj, dziś, jutro i na wieki – ´´Syn Mój najmilszy w którym upodobałem sobie.´´
Więc kiedy mowa o dziecięctwie, to na pierwszy plan wysuwa się nie samo dziecięctwo, ale Boskie Ojcostwo. Ojcze nasz, który jesteś w niebie, święć się Imię Twoje, bądź Wola Twoja.
Od Ojca w niebiosach pochodzi i rodzi się dziecko na ziemi. Dzieli się Ojciec niebieski z tym dzieckiem swoją naturą przez łaskę uświęcającą, która jest uczestnictwem w Jego naturze, rozwija to życie łaski przez cnoty: wiary, nadziei i miłości, doskonali je przez dary swego Ducha Najświętszego.
DZIEŃ DRUGI
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: POKORA
Stać się małym, znaczy stać się pokornym. Samo poznanie swej niemocy i niewystarczalności to jeszcze nie pokora, diabeł poznaje swą nędzę, a jest duchem pychy i przeklina pokorę.
Być małym, mówi św. Teresa, to nie przypisywać sobie cnoty, którą się praktykuje, myśląc, że jesteśmy zdolni z siebie do czegoś dobrego, lecz jest to uznanie, że Bóg kładzie skarb cnoty w ręce swego dziecka, by go używało … Zawsze jednak skarb pozostaje własnością Boga. Wreszcie być małym, to znaczy nie zniechęcać się z powodu upadków, bo dzieci często upadają, lecz są za małe, by uczynić sobie krzywdę.
Dla pokornego Bóg gotów jest poruszyć świat cały! Czyż nie uczynił tego dla „MAŁEJ” z Lisieux?.. Wykradła ona sekret świętości z Serca Bożego: ´´Uczcie się, że jestem cichy i pokornego serca.´´ Wyśpiewała ona dzieje swej duszy na nutę Magnificat swojej Matki Niepokalanej. Stąd więcej nas pociąga maleńkość, pokora Teresy niż jej dziewicze kolory. To też mogła o sobie napisać: ponieważ byłam małą i słabą, Jezus zniżył się do mnie i uczył mnie słodko sekretów swojej miłości. Tak więc pokora jest kluczem do królestwa dziecięctwa duchowego.
DZIEŃ TRZECI
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: UBÓSTWO
Drugi rys dziecięctwa św. Teresy to ubóstwo, które jest bogactwem dziecka. Ono nic nie może, nic nie nabędzie i nie zarobi. Żyje z tego, co dostanie, bo wszystko co ma, należy do rodziców. Daje się dziecku wszystko, bo nic nie ma, nic zarobić nie może. Pierwsza cecha dziecięctwa wskazywała na pokorę: niczym jestem, druga wskazuje na ubóstwo: nic nie mam. Wszystko czym jestem i co mam od Boga mam.
Takie rozumienie i rzeczywistość stanu dziecka przeniesione w praktykę życia nadprzyrodzonego jest prawdziwym bogactwem duszy. Jestem niczym – tak mówi dusza do Boga, do Ojca w niebiosach. Tyś jest moją Mocą i Wszechmocą. Nic nie mam, Ty jesteś moim bogactwem!
Dziecko idąc w drogę nie może się obciążyć bagażami, musi biec swobodnie. Pokora i ubóstwo to najpewniejsza droga za Boskim Dzieciątkiem, które w drodze na Kalwarię opuściło wszystko i wyniszczyło siebie.
DZIEŃ CZWARTY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: UFNOŚĆ
Pokora, ubóstwo ducha rodzi się z wiary, która mówi, że Bóg jest wszystkim, a ja niczym, że Bóg jest bogactwem, a ja nic nie mam: stąd Bóg z mego nicestwa może wyprowadzić wszystko, co mu się podoba, i z mojego nieposiadania niczego może mi dać nie tylko łaskę jako udział w tym, co posiada ale może mi dać Siebie w całkowite posiadanie. Z uznania tej nicości i ubóstwa wypływa jak ze źródła nadzieja, która jest pełnym pewności oczekiwaniem, że z łaską Boga osiągniemy nasze największe dobro i naszą największą szczęśliwość - Boga samego jako dobro ostateczne, ale także otrzymamy od Niego wszystkie środki naturalne i nadnaturalne, które do urzeczywistnienia tego najwyższego dobra będą nam konieczne czy pożyteczne. Fundamentem tej nadziei jest dobroć i miłosierdzie Boga, Jego wszechmoc i Jego wierność w obietnicach.
´´Czy jest ktoś między wami, kto dałby synowi swemu kamień, gdy go prosi o chleb?..´´
DZIEŃ PIĄTY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: MIŁOŚĆ
Deus Caritas est – Bóg jest Miłością. Ponieważ jesteśmy Jego dziećmi, a On dobrocią i Miłością nieskończoną, stąd nie spuszcza z nas oka, Jego Opatrzność Ojcowska przejmuje się najdrobniejszymi szczegółami naszego życia…
Wzorem naszego dziecięctwa jest Dziecięctwo Jezusowe. On jest Pierworodny w tym zrzeszeniu dzieci Bożych, On najmilszy ze wszystkich, On głową tego dziecięctwa, Syn Boży, Bóg z Boga, ale również Syn Człowieczy. Cała pełnia Bóstwa w Nim mieszka i z Jego pełności wszyscy bierzemy; przez Niego i z Nim, i w Nim jest temu Ojcu w Duchu Świętym wszelka cześć i chwała.
Zaczyna się Jego dziecięctwo od wyniszczenia i posłuszeństwa, a kończy się na krzyżu w wykonaniu Woli Ojca i ofiarnej Miłości: Wykonało się. Dlatego siedzi na prawicy Ojca, a z Nim razem dzielą Jego królestwo i dziedzictwo wszyscy, którzy na wzór Jego stali się synami Bożymi.
Miłość jest królową wszystkich cnót i kieruje je ku Bogu jako ostatecznemu celowi. Ona jedna wchodzi do nieba i na łonie Trójcy Najświętszej zajmuje naznaczone miejsce, zawiera z Trzema Osobami Boskimi niepojęty związek przyjaźni!…
DZIEŃ SZÓSTY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: AKT OFIAROWANIA SIĘ ŚW. TERESY MIŁOSIERNEJ MIŁOŚCI BOGA
Święta Teresa na szczyty miłości wspina się nie mocą własną, ale całkowitym powierzeniem siebie Miłosierdziu Bożemu. Dąży ona do doskonałości przez miłość i przez cnoty z miłością złączone. A jednak – choć od trzeciego roku życia nie odmówiła nic Panu Jezusowi, choć nie cofała się przed żadną ofiarą, choć umiała żyć wielkodusznością i zaparciem się siebie, to przecież w tym dążeniu i pracy nie opierała się na sobie, ale jedynie na Bogu.
Biorąc miłość Boga brała miłosierdzie, a oddając miłość składała Miłości Miłosiernej ofiarę z siebie. W tej miłości znalazła ona swoje POWOŁANIE. Było w jej duszy jakby morze ciągle żywe i falujące. Przypływ i odpływ: Przypływ to Boska Miłość Miłosierna, przypływająca do jej wnętrza jak do wybrzeża ludzkości: z jej serca zaś był ciągły odpływ tejże miłości jako ofiara dla Miłości Miłosiernej, zebrana ze wszystkich fal morza miłości.
Powierzyć się bez zastrzeżeń Woli Bożej, zdać się na Boga – obok ofiarowania się Miłości Miłosiernej jest formą najpełniejszą Dziecięctwa duchowego.
WOLA OJCA! Miłość Boga - życie tą Miłością a spełnienie Woli Ojca to jedno.
DZIEŃ SIÓDMY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: TWÓRCĄ DROGI DZIECIĘCTWA DUCHOWEGO JEST JEZUS CHRYSTUS
Dziecięciem się narodził i od dziecięctwa rozpoczął swoją drogę. Uświęcił On wiek dziecięcy i dziecięctwo swoje pokorą i posłuszeństwem, prostotą i miłością. Dzieje Jego dziecięcych lat to najpiękniejsza karta Ewangelii.
Swoją publiczną działalność zaczyna od chrztu pokuty, a na widok tego aktu pokory Bóg Ojciec z nieba ogłasza Go Synem swoim i Duch Święty zstępuje na Niego. Piotr nazywa Jezusa Synem Boga żywego na Taborze, gdy Jezus odsłania uczniom swoją chwałę, a głos Ojca nazywa Go Synem najmilszym i każe Go słuchać. Przy śmierci na krzyżu jak Dziecko powierza Ojcu swą duszę.
Święta Teresa od Dzieciątka Jezus ma ten przywilej, że przedstawia nam świętość w wyrazie prawdziwie ewangelicznym, zdejmując z niej wszystkie naleciałości, w które ją odział duch ludzki w ciągu wieków. Jeden z uczonych teologów powiedział o Świętej, że odwaliła nam zawaloną drogę do nieba.
Święta Teresa od Dzieciątka Jezus swoim życiem i swoimi pismami, szczególnie w dziejach duszy, pokazała nam, drogę do świętości, którą sama nazywa małą drogą dziecięctwa duchowego.
DZIEŃ ÓSMY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: OFIARA
Podobało się Jezusowi, Mistrzowi serc czystych, wcześnie pouczyć swą małą ofiarę i pokazać jej, że jedyna droga, która prowadzi do ogniska miłości, to oddanie się dziecka, które zasypia spokojnie w ramionach Ojca.
Droga dziecięctwa, na pozór najłatwiejsza, w rzeczywistości jest ciasną drogą i wąską bramą ewangeliczną prowadzącą do Królestwa, wymagającą całkowitego zaparcia się siebie. Z drugiej strony ma w sobie tyle wdzięku i delikatności, że zachwyca maluczkich tego świata, a zakryta jest przed mądrymi. Maluczcy, dlatego że maluczcy, tą drogą idą i przez bramę z łatwością przechodzą: wielcy zaś, dlatego że są wielkimi i szerokimi w pysze swojej na szerokiej drodze, na zatracenie spieszą.
O Jezu, prosimy Cię, abyś raczył zwrócić wzrok Twój na wielką liczbę dusz małych i byś wybrał na tym świecie cały legion ofiar godnych Twojej miłości.
DZIEŃ DZIEWIĄTY
Wezwania do Świętej Teresy i modlitwa
Rozmyślanie: APOSTOLSTWO DZIECIĘCTWA
Ktokolwiek przeczyta albo usłyszy o apostolstwie dziecięctwa, a nie ma jasnego pojęcia, czym jest to dziecięctwo, z niedowierzaniem odniesie się do takiego apostolstwa. Wszak dzieci nie głoszą kazań ani nie przepowiadają Ewangelii…
Życie dziecięctwa jest najpłodniejszym apostolstwem, któremu Ojciec Niebieski daje siłę a serce ludzkie oprzeć się nie może. Takie apostolstwo przyniósł Syn Boży, dziecię Ojca: ´´Przyszedłem ogień rzucić na ziemię, i jakże pragnę aby on zapłonął!´´ Zamknął dzieło swego apostolstwa w miłości, ukochał Ojca i ukochał braci i złożył dowód miłości w całkowitej ofierze ze siebie.
Tak to rozumiała Święta Teresa. Rozumiała, że miłość zamyka w sobie wszystkie powołania, wypełnia wszystkie czasy i miejsca, bo jest wieczna. Przez miłość więc uskuteczni wszystkie powołania: ´´Znalazłam moje powołanie. Moim powołaniem jest Miłość.Znalazłam moje miejsce w Kościele. W SERCU, KOŚCIOŁA, MEJ MATKI, BĘDĘ MIŁOŚCIĄ!´´
